เงินซื้อความสุขไม่ได้ จริงไหม?

วาทะกรรมประมาณว่า “ถ้าเงินซื้อความสุขไม่ได้ งั้นโอนมาให้(กู)เรา” ย่อมถูกใจคนส่วนใหญ่ โดยไม่เกี่ยวว่าลึก ๆ แล้ว จะเห็นด้วยหรือไม่ เหตุผลเบื้องต้นไม่ซับซ้อนอะไร ในเมื่อใคร ๆ ก็ยังต้องการเงินอยู่



เมื่อเรามองรอบ ๆ ตัวจะมีสักกี่คนที่มีเงินมากพอเหลือเฟือให้พูดว่า “เงินซื้อความสุขไม่ได้” อย่างเต็มปากเต็มคำ คนระดับเศรษฐีนั้นมีไม่กี่เปอร์เซ็นต์ อภิมหาเศรษฐี (รวยเกินพันล้านดอลล่าร์) มี 3 พันกว่าคน ขณะที่โลกมีประชากร 7 พันกว่าล้านคน (ปี ค.ศ.2021) คิดแบบคร่าว ๆ ได้เพียงประมาณ 0.0000004 เปอร์เซ็นต์ เท่านั้น



ซึ่งไม่ต้องระดับอภิมหาเศรษฐีก็ได้ อนุมานคร่าว ๆ เอาว่าแค่ว่า 1% คือคนที่มีเงินมากพอ ให้ซื้ออะไรได้สมใจอยาก ดังนั้นอีก 99% ย่อมเป็นผู้ที่ต้องการเงิน แม้นี่คือความเหลื่อมล้ำของสังคมที่หนักข้อขึ้นทุกวันจนทำให้หลายคนอาจดิ้นรนมากขึ้นเพื่อเงิน แต่ไม่ได้กำลังบอกว่า ทั้ง 99% นั้น จะเชื่อว่าเงินซื้อความสุขได้..



เงินซื้อความสุข(ไม่)ได้ ?



“มีเงินดีกว่าไม่มีเงิน” หรือ มีมากดีกว่ามีน้อย กล่าวแค่นี้คงไม่มีใครแย้งเป็นแน่ เพราะในคนที่พูดว่า เงินซื้อความสุขไม่ได้นั้น เขาก็ไม่ได้กำลังหมายความว่า “ไม่มีเงินแล้วจะสุขกว่า” เสียเมื่อไหร่ (ดังนั้นเขาไม่โอนให้เราหรอก